logika arystotelesowska. Jego celem jest badanie związku myśli z prawdą.
Możemy ją zdefiniować jako narzędzie do analizy, czy argumenty użyte w założeniach prowadzą do spójnego wniosku.
Arystoteles podsumował swoje wnioski dotyczące logiki w książce Organiczne (instrument).
Wskaźnik
Charakterystyka logiki Arystotelesa
- Instrumentalny;
- Formalny;
- Propedeutyczny lub wstępny;
- Normatywne;
- test doktryny;
- Ogólne i ponadczasowe.
Arystoteles definiuje, że podstawą logiki jest zdanie. Używa języka do wyrażania osądów dokonanych przez myśl.
Propozycja przypisuje orzecznik (nazywany P) podmiotowi (nazywanemu S).
Sylogizm
Sądy połączone tym segmentem wyrażane są logicznie za pomocą powiązań zdaniowych, co nazywamy sylogizmem.
Sylogizm jest centralnym punktem logiki Arystotelesa. Reprezentuje teorię, która pozwala na wykazanie dowodów, z którymi łączy się myśl naukowa i filozoficzna..
Logika bada, co sprawia, że sylogizm jest prawdziwy, typy propozycji sylogizmu i elementy, które konstytuują twierdzenie.
Charakteryzuje się trzema głównymi cechami: pośredniczy, demonstracyjny (dedukcyjny lub indukcyjny), jest konieczny. Składa się z trzech propozycji: przesłanki głównej, przesłanki mniejszej i zakończenia.
Przykład
Najbardziej znanym przykładem sylogizmu jest:
Wszyscy ludzie są śmiertelni.
Sokrates to człowiek
dlatego
Sokrates jest śmiertelny.
Przeanalizujmy:
- Wszyscy ludzie są śmiertelni: uniwersalna przesłanka twierdząca, ponieważ obejmuje wszystkich ludzi.
- Sokrates jest człowiekiem, szczególną przesłanką twierdzącą, ponieważ odnosi się tylko do jednego konkretnego człowieka, Sokratesa.
- Sokrates jest śmiertelny - konkluzja - szczególna twierdząca przesłanka.
Fallacy
Podobnie sylogizm może mieć prawdziwe argumenty, ale prowadzą do fałszywych wniosków..
przykład:
- Lody robione są ze świeżej wody: uniwersalne, twierdzące założenie
- Rzeka składa się ze świeżej wody: afirmatywna przesłanka uniwersalna
- A więc rzeka to lody – wniosek = uniwersalna afirmatywna przesłanka
W tym przypadku mielibyśmy do czynienia z błędem.
Propozycja i kategorie
Propozycja składa się z elementów będących terminami lub kategoriami. Można je zdefiniować jako elementy do zdefiniowania obiektu.
Istnieje dziesięć kategorii lub terminów:
- Substancja;
- Ilość;
- Jakość;
- Relacja;
- Miejsce;
- Pogoda;
- Pozycja;
- Posiadanie
- Akcja;
- Pasja
Kategorie definiują obiekt, ponieważ odzwierciedlają to, co jest natychmiast i bezpośrednio uchwycone przez percepcję. Ponadto mają dwie logiczne właściwości, rozszerzanie i rozumienie..
Rozszerzenie i zrozumienie
Rozszerzenie to zbiór rzeczy oznaczonych terminem lub kategorią.
Z kolei rozumienie reprezentuje zestaw właściwości, które zostały wyznaczone przez ten termin lub kategorię.
Zgodnie z logiką Arystotelesa długość zbioru jest odwrotnie proporcjonalna do jego rozumienia.. Dlatego im większa długość zbioru, tym słabsze jego zrozumienie.
I odwrotnie, im większe zrozumienie zestawu, tym mniejsze rozszerzenie. Takie zachowanie sprzyja klasyfikacji kategorii na rodzaj, gatunek i osobnika.
Kiedy oceniamy propozycję, kategorią substancji jest podmiot (S). Pozostałe kategorie to predykaty (P), które zostały przypisane podmiotowi.
Orzekanie lub atrybucję możemy zrozumieć przez określenie czasownika być, który jest czasownikiem łączącym.
Przykład
Pies si zirytowany
Propozycja
Zdanie jest wyrażeniem poprzez deklaratywną mowę wszystkiego, co zostało pomyślane, zorganizowane, powiązane i zebrane przez sąd..
Reprezentuje, gromadzi lub oddziela poprzez werbalną demonstrację to, co zostało oddzielone osądem umysłowym.
Zbiór terminów odbywa się poprzez oświadczenie: S to P (prawda). Oddzielenie następuje przez negację: S nie jest P (fałszem).
Pod pryzmatem podmiotu (S) istnieją dwa rodzaje zdań: zdanie egzystencjalne i zdanie orzecznikowe.
LZdania są wyrażane według jakości i ilości oraz podlegają podziałowi na twierdzące i przeczące.
Pod pryzmatem ilości zdania dzielą się na uniwersalne, partykularne i jednostkowe. Z punktu widzenia modalności dzielą się one na konieczne, niekonieczne, niemożliwe i możliwe.
Logika matematyczna
W XVIII wieku niemiecki filozof i matematyk Leibniz stworzył rachunek różniczkowy, który był krokiem w kierunku poszukiwania logiki inspirowanej językiem matematycznym, która miałaby osiągnąć doskonałość..
Matematyka jest uważana za naukę o doskonałym języku symbolicznym, ponieważ manifestacja poprzez czyste i zorganizowane obliczenia jest reprezentowana przez algorytmy jednokierunkowe.
Logika już opisuje formy i potrafi opisać relacje zdań za pomocą stworzonej specjalnie do tego celu uregulowanej symboliki. Krótko mówiąc, służy mu zbudowany dla niej język, oparty na modelu matematycznym.
Matematyka stała się gałęzią logiki od zmiany myślenia w XVIII wieku. Do tego czasu dominowała myśl grecka, że matematyka jest nauką o prawdzie absolutnej bez jakiejkolwiek ingerencji człowieka.
Cały znany model matematyczny, składający się z operacji, zbioru reguł, zasad, symboli, figur geometrycznych, algebry i arytmetyki, istniał sam, pozostając niezależny od obecności czy działania człowieka. Filozofowie uważali matematykę za boską naukę.
Transformacja myśli w XVIII wieku przeformułowała pojęcie matematyki, które zaczęto uważać za wynik działania ludzkiego intelektu.
George Boole (1815-1864), angielski matematyk, uważany za jednego z twórców logiki matematycznej, uważał, że logika powinna być kojarzona z matematyką, a nie z metafizyką, jak to było wówczas zwykle w zwyczaju.
teoria mnogości
Dopiero pod koniec XIX wieku włoski matematyk Giuseppe Peano (1858-1932) opublikował swoje prace z teorii mnogości, otwierając nową gałąź logiki - logikę matematyczną..
Peano promował badanie pokazujące, że skończone liczby kardynalne można wyprowadzić z pięciu pierwotnych aksjomatów lub stosunków przetłumaczonych na trzy niedefiniowalne terminy: zero, liczba i następca bez liczby.
Logika matematyczna została udoskonalona przez studia filozofa i matematyka Friedricha Ludwiga Gottloba Frege (1848-1925) oraz Anglika Bertranda Russella (1872-1970) i Alfreda Whiteheada (1861-1947).