Inkwizycja: co to było, charakterystyka i Święte Oficjum. Inkwizycja była ruchem polityczno-religijnym, który miał miejsce między XII a XVIII wiekiem w Europie i Ameryce.
Celem było poszukiwanie skruchy u tych uważanych przez Kościół za heretyków i potępienie teorii sprzecznych z dogmatami chrześcijaństwa.
Wskaźnik
święta inkwizycja
Symbol inkwizycji.
W miarę jak Kościół katolicki w średniowieczu zdobywał coraz więcej zwolenników, pojawiła się potrzeba ujednolicenia praktyk religijnych.
W ten sposób utworzono autonomiczną instytucję do ścigania i ścigania osób oskarżonych o herezję, w oparciu o system prawny Kościoła rzymskokatolickiego.
Słowo "herezja" Pochodzi z języka greckiego i oznacza wybór. Dlatego heretyk był wiernym chrześcijaninem, który podjął decyzję sprzeczną z tym, co mówi doktryna.
Wielu uczonych uważa heretyka za „rewolucjonistę”, ponieważ bronił swoich idei, nawet ryzykując wyrok śmierci.
Dla Kościoła heretyk był grzesznikiem i dlatego musiał być zbawiony za wszelką cenę”.. Tak więc Inkwizycja miała na celu przede wszystkim pokutę grzesznika, tak nazwaną przez Kościół „Święty”.
Podobnie Inkwizycja była wykorzystywana jako narzędzie kontroli przez mocarstwa królewskie. Niektórzy władcy wykorzystywali swoich wrogów poprzez Inkwizycję.
Jako taki zajmował szczególne miejsce w krajach takich jak Francja, Hiszpania, Portugalia i Włochy, a także w koloniach hiszpańskiej i portugalskiej Ameryki.
Święty urząd
Inkwizycja ma swoje początki w prawie rzymskim, w którym Kościół tworzył Święte Oficjum”.
W 1183 roku pierwszy dwór został wykorzystany na południu Francji do zwalczania religijnego sekciarstwa katarów Albi.
Katarzy byli sektą głoszącą, że świat materialny jest z natury zły i musi zostać zniszczony. W ten sposób zachęcali do samobójstwa i aborcji, a także do niszczenia materii i odmawiania przyjemności.
Święte Oficjum zostało ustanowione przez papieża Grzegorza IX w 1233 w celu zbadania herezji katarów, zwanych także albigensami..
Papież przekazał funkcjonowanie dworu zakonowi dominikańskiemu, utworzonemu przez Santo Domingo.
Kiedy zakończyła się krucjata albigensów (1209-1244), ustanowiono Święte Oficjum, aby decydować, kto był indywidualnie winny lub niewinny.
Dziedziny Świętego Oficjum miały następujące cechy::
- Zostały ustanowione w określonym celu;
- Byli upoważnieni do działania przez papieża lub biskupa;
- Złożony z religioznawstwa ze studiami teologicznymi.
W 1376 pisze Podręcznik Inkwizytora Nicolasa Eymericha, dominikanina. W tej książce opisał metody, którymi powinni się posługiwać inkwizytorzy, aby odkryć herezję i czary.
Potępia na przykład stosowanie tortur w celu wymuszenia zeznań, a praca stała się odniesieniem do ujednolicenia działań inkwizycyjnych.
Inkwizycja hiszpańska
Od ślubu Isabel de Castilla i Fernando de Aragón w 1478 roku dwa największe królestwa latynoskie łączą się. Ci władcy użyją Inkwizycji do prześladowania swoich wrogów.
W tym okresie tysiące Żydów i Maurów musiało wybierać między przejściem na chrześcijaństwo, zaprzeczeniem swoich przekonań lub opuszczeniem kraju. Ci, którzy się nawrócili, nazywali się nowymi chrześcijanami..
Mimo to niektórzy nadal potajemnie praktykowali swoją religię. Z tego powodu zainstalowano Święte Oficjum, aby sprawdzić, czy nawrócenia były szczere.
Istnieje mit, że hiszpańska inkwizycja zabiłaby tysiące ludzi. Jednak ostatnie badania pokazują, że Inkwizycja w Hiszpanii, między 1540 a 1700 rokiem, przeprowadziła 44,674 1.8 procesy. Spośród nich tylko 804% (XNUMX osoby) zostało skazanych na śmierć.
W podobnych celach w 1536 r. utworzono portugalską inkwizycję.
Inkwizycja w Brazylii
Inkwizytorzy trzykrotnie odwiedzali portugalską kolonię w Ameryce, Brazylię.
Przybyli oni w poszukiwaniu nowych chrześcijan, którzy nadal praktykowali swoje zwyczaje religijne, cudzołożników, bigamistów, sodomitów itp.
protestancka inkwizycja
W epoce nowożytnej, kiedy doszło do rozłamu między Kościołem katolickim a Lutrem, regiony podbite przez protestantów również ucierpiały od inkwizycji.
Należy zauważyć, że termin „inkwizycja protestancka” jest używany do zilustrowania prześladowań katolików, naukowców i humanistów przez Kalwina Lutra Zwglio. Ale oni sami tego tak nie nazywali.
Dlatego Głównymi ofiarami prześladowań protestanckich byli katolicy, którzy odmówili przejścia na protestantyzm. Skazani byli również ludzie oskarżeni o cudzołóstwo, czary i sekty, takie jak anabaptyści.
W Wielkiej Brytanii różne grupy, które nie akceptowały anglikanizmu, emigrowały do jednej z 13 kolonii, aby dalej praktykować swoją religię.
Mimo to „protestancka inkwizycja” dotarła do angielskich kolonii kierowanych przez pastorów i zakonników, którzy kierowali tymi społecznościami.
Główne cechy
Ludzie skazani na noszenie sanbenito, odmawianie różańca, chodzenie boso i noszenie stożkowych kapeluszy paradują ulicami XVII-wiecznej Sewilli. siedemnasty
Należy pamiętać, że sądy inkwizycji były tymczasowe i powstały zgodnie z potrzebą osądzania przypadków herezji.. Często oskarżonych znajdowano „przypadkowo” i skazywano jako przykład.
Ponadto zostali wezwani do złożenia zeznań przed inkwizytorami na podstawie skarg osób trzecich lub zwykłego podejrzenia.
W procesach brał udział prawnik i teolog, a prześladowano głównie Żydów, Maurów, czarownice, filozofów, naukowców i mistyków..
Osoba może zostać obciążona:
- Doktryny lub praktyki herezji sprzeczne z dogmatami katolickimi;
- Czary przyzywania złych duchów, zaklęć, uzdrawiania ziołami uważanymi za złe;
- Kontynuuj zachowywanie zwyczajów religii żydowskiej lub muzułmańskiej.
Kara za herezję stała się duchowa i doczesna. Dla skazanych karą mogło być pozbawienie wolności (czasowe lub dożywotnie), noszenie szat ujawniających ich status skazańca (sambenitos) lub, w skrajnych przypadkach, śmierć przez spalenie..
Należy zauważyć, że Święte Oficjum nie odprawiało modlitw. Po wydaniu wyroku oskarżony został przekazany władzy świeckiej do ukarania. W tamtych czasach zbrodnia duchowa była uważana za mniej majestatyczną i dlatego też powinna być ukarana przez władzę cywilną.
W 1559 r. wykaz książek zabronionych (Lista zabronionych książek), przez którą różne prace filozoficzne i naukowe są uważane za niewłaściwe. W ten sposób jej twórcy i czytelnicy mogli być prześladowani przez Inkwizycję.
Główne metody inkwizycji tortur
Jednym z najbardziej uderzających faktów Inkwizycji było stosowanie tortur jako metody śledztwa.
Jednak wbrew powszechnemu przekonaniu około 10% procesów dotyczyło tortur fizycznych, a nie więcej niż 2% oskarżonych zostało skazanych na karę śmierci. Pamiętając, że tortury i egzekucje były na porządku dziennym w sądach świeckich.
Niektóre z metod tortur stosowanych przez Inkwizycję to::
- tortury wodne: Oskarżony jest unieruchomiony na plecach na stole i zmuszony do wypicia kilku litrów wody przez lejek.
- Potro: Oskarżony kładzie się na łóżku lub macie, a kończyny przywiązuje się linami, w których jako opaska uciskowa służy umocowany pręt, który wywiera ucisk i powoduje ból.
- koło: Podejrzany jest przywiązany do koła umieszczonego na piecyku lub kilku ostrych kolców.
- Wahadło: Przestępca zostaje zatrzymany za końce swojego ciała, zawieszony na kilka metrów i gwałtownie upuszczony.
- Potro: Ofiara jest przywiązana za końce ciała, które rozciąga się aż do zerwania więzadeł.
Ciekawostki
- Galileo Galilei był prześladowany przez Inkwizycję za afirmację teorii heliocentryzmu, ale został uniewinniony.
- Giordano Bruno, ojciec nowoczesnej filozofii, i Joana D'Arc zostali osądzeni przez Inkwizycję i skazani na śmierć przez świecką sprawiedliwość na stosie.
- W 1904 r. Kościół katolicki nakazał, aby Święte Oficjum nazywało się „Najwyższą Świętą Kongregacją Świętego Oficjum”. Później, w 1965 roku, została nazwana Kongregacją Nauki Wiary.