Symbolizm: charakterystyka i kontekst historyczny. Symbolizm był ruchem literackim, który trwał od końca XIX wieku i kończy się modernizmem.
Z proponowanym sprzeciwem wobec realizmu pojawia się we Francji jako reakcja na materializm i scjentyzm.
Kontekst historyczny
Siła symboliki tkwi w ochłodzeniu tych materialistycznych i naukowych nurtów. To szczyt burżuazyjnej ewolucji, z wielkimi mocarstwami walczącymi o dywersyfikację rynków, konsumentów i surowców.
Proces przemysłowy zostaje wzmocniony przez zjednoczenie Niemiec w 1870 roku i Włoch w następnym roku. To moment neokolonializmu, który dzieli Afrykę i Azję dla wielkich światowych mocarstw.
Jest to również czas, w którym prognozowane są czynniki, które wywołają I wojnę światową.
W sztuce projekcja jest obrazem frustracji, strachu i rozczarowania, a symbolika wyłania się jako sposób zaprzeczenia subiektywnej rzeczywistości.. W ten sposób odradzają się ideały spirytualistyczne.
Symbolizm staje się odrzuceniem mechanizmu przez sen, kosmiczną tendencję i absolut..
Obejmuje warstwę społeczeństwa, która jest poza procesem postępu technologicznego i naukowego promowanego przez kapitalizm.
Ruch ten naznaczony jest ludzkim poszukiwaniem sacrum i poczuciem integralności, które czyni poezję rodzajem religii.
Charakterystyka symboliki
- Subiektywizm.
- Niejasny język.
- Nadużywanie metafor, aliteracji, porównań i synestezji.
- Korzystanie z sonetu.
- Mistycyzm.
- Religijność.
- Zainteresowanie ludzkim szaleństwem.
- Pesymizm.
- Wznowienie elementów romantycznych.
Autorzy symboliki brazylijskiej.
W Brazylii głównymi autorami symboliki są Cruz i Souza. (1861-1898) i Alfonso de Guimaraens (1870-1921).