Bolszewicy i mieńszewicy: główne różnice

Bolszewicy i mieńszewicy: główne różnice

Bolszewicy i mieńszewicy byli dwiema gałęziami Rosyjskiej Socjaldemokratycznej Partii Pracy po jej rozłamie na drugim zjeździe w 1903 r.. To bolszewicy przeszli do historii, organizując rewolucję październikową i wygrywając wojnę domową. Mienszewicy zostali stłumieni lub znaleźli się na wygnaniu.

Bolszewicy i mieńszewicy to dwa nurty, na które podzieliła się Rosyjska Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza..

Słowa „bolszewik” i „mienszewik” pochodzą z języka rosyjskiego i oznaczają odpowiednio większość i mniejszość.

Bolszewicy i mieńszewicy – ​​historia

Upadek Rosyjskiej Socjaldemokratycznej Partii Pracy nastąpił, gdy organizacja odbyła swój drugi kongres w 1903 roku.

Na tym spotkaniu Utworzono dwie grupy: bolszewików kierowanych przez Lenina i mieńszewików kierowanych przez Juliusza Martowa.

Podczas obrad toczyła się intensywna debata o możliwościach, jak i kiedy zainstalować w Rosji reżim socjalistyczny.

Według Lenina partia powinna składać się z zawodowych rewolucjonistów, którzy poprowadzą masy do reżimu socjalistycznego.

Argumentował również, że sojusznikiem klasy robotniczej powinni być chłopi, ponieważ oni również byli uciskani przez reżimy carski i burżuazyjny. Wreszcie, kiedy robotnicy przejmą władzę, zostanie zainstalowana dyktatura proletariatu.

Juliusz Martow przekonywał, że partia powinna być otwarta dla każdego, kto chce przyłączyć się i być aktywnym w sprawie rewolucyjnej..

Aby dokonać rewolucji, klasa robotnicza musiałaby sprzymierzyć się z liberalną burżuazją iw ten sposób w pełni rozwinąć kapitalizm. w Rosji Najpierw powinni dokonać rewolucji burżuazyjnej, a dopiero potem zacząć budować społeczeństwo socjalistyczne z pominięciem dyktatury proletariatu.

Tezy Lenina zwyciężyły w głosowaniu KC. Po tym fakcie partia rozpadła się aż do 1912 roku, kiedy mieńszewicy postanowili założyć własną partię.

Pomimo różnic mieńszewicy odegrali kluczową rolę podczas rewolucji rosyjskiej w 1917 roku.

• Cele polityczne bolszewików.

Bolszewicy byli uważani za przedstawicieli Rosyjskiej Socjaldemokratycznej Partii Pracy (RSDLP), która broniła radykalnej opcji zmiany władzy w kraju poprzez zbrojny zamach stanu. Swoją nazwę otrzymali po II Zjeździe Partii, na którym utworzono statut RSDLP jako przedstawiciele większości ruchu opowiadającego się za radykalną zmianą władzy w kraju. Głównym celem politycznym bolszewików, a później komunistów, było obalenie systemu monarchicznego w Rosji poprzez walkę zbrojną i ustanowienie władzy rad – robotników i proletariatu.. Przedstawiciele tej grupy nie brali pod uwagę praw Imperium Rosyjskiego i nie zamierzali iść na ustępstwa wobec cara, a później, po rewolucji lutowej, Rządu Tymczasowego.

• Cele polityczne mieńszewików.

Mienszewicy byli uważani za grupę członków RSDLP o mniej radykalnych poglądach. Grupa ta dopuściła możliwość legalnego ustanowienia władzy robotniczej na terytorium Rosji, albo poprzez negocjacje z rządem, albo przekazanie władzy w drodze demokratycznych wyborów.. Cele zbiegły się z bolszewikami, ponieważ obie frakcje należały do ​​tej samej partii, ale metody różniły się radykalnie. Mieńszewicy odrzucali możliwość przeprowadzenia zbrojnej konfrontacji z władzą, nie popierali też aktów wandalizmu wobec członków rządu i carskiego reżimu. W okresie Rządu Tymczasowego mieńszewicy zajmowali różne stanowiska w rządzie i jako siła polityczna. Jednak po Rewolucji Październikowej jej siły spełzły na niczym, frakcja uległa rozproszeniu, a jej przedstawiciele zostali poddani represjom politycznym.

Socjalizm i rewolucja rosyjska (1917)

Represje ze strony carskiej policji politycznej i surowe warunki życia rosyjskiej klasy robotniczej sprawiają, że wielu intelektualistów podziwia socjalistyczne ideały Karola Marksa.

Przez cały XIX wiek w całej Rosji powstawały różne organizacje robotnicze oparte na ideach marksistowskich..

Aby ich zjednoczyć, w 1898 r. powstała Rosyjska Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza, której przewodniczącymi byli Lenin i Juliusz Martow.

Obaj byli obserwowani przez policję i zostali zesłani na Syberię za działalność polityczną, dopóki nie zostali zesłani do Londynu.

Idee Lenina zwyciężyły i stały się „większością” w organizacji. Ze swej strony tezy Julii Martowa stały się „mniejszością” w partii.

Przywódcy bolszewiccy i mieńszewiccy

Lenin, obok Lwa Trockiego, był jednym z najwybitniejszych przywódców bolszewickich i rewolucji rosyjskiej. Później z tego rdzenia zrodziła się Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego – PCUS.

Ze swojej strony przywódca mieńszewików Juliusz Martow został wycofany z rosyjskiego życia politycznego po 1917 roku i zmuszony do emigracji do Niemiec, gdzie zmarł w 1921 roku.

• Krótkie podsumowanie o bolszewikach i mieńszewikach: